sigara yaktıran anlar

mesela; yurda doğru yürüyorum bir gün, sağımdaki çiçekçi kız "abi bil gül alasın" dedi. "kime alayım" dedim. "bugün anneler günü, annene al" dedi. hafif bi tebessümle "annem burda değil" dedim. "abi o zaman sevgiline al" dedi. bu sefer daha büyük bir tebessümle "sevgilim de yok" dedim. biraz yürüdüm elimdeki sigarayı fark ettim. ben mi yakmıştım yoksa kendi mi yanmıştı bilmiyorum

hayatın istediğin şekilde gitmemesi durumudur. hayatın kendisi bir anı değilmi? artık alışırsın hayata karşı elinde hep bir sigara ve ateş olur zaten. içimiz ise kültablasıdır artık --- spoiler --- biraz felsefi koştum heralde --- spoiler ---

yaklaşık 1 saat önce falan eski sevgilimin annesi aradı. dün konsere gittiler o zamandan beri haber alamıyorum çok telaşlıyım oğlum haberin var mı falan diye. haberi yok tabi kızının beni depiklediğinden. tamam dedim x teyze gidiyorum bakmaya. öyle bir gidişim var ki anahtarı almayı akıl ettiğime sevindim. yüreğime indirdi kadın resmen. neyse yardır yardır gittim ev arkadaşı açtı kapıyı dedim z nerde ?? bursa'ya gitti indim diye haber vermişti demin. su falan ikram etti artık nasıl nefes nefese kaldıysam, nasıl gözüküyorduysam.. annesi aradı böyle böyle ulaşamıyorum 2 gündür diye, yüreğime indi dedim. aradı, z açtı telefonu. ulaştığına göre ben gideyim dedim çıktım. daha asansördeyken z aradı. çekmedi tabi telefon. aşağı inince aradım, içi boş bir teşekkür. mirik idip gittiğin için tişikkir idirim.. önemli değil dedim, iyi akşamlar dedi kapattı telefonu. annesine anlatmış olacak ki 15 dk sonra annesi de aradı. oğlum kusura bakma akşam akşam sana da zahmet verdik dedi. dedim önemli değil, kim olsa aynısını yapardı. iyi akşamlar dedim kapattım. aradan yarım saat geçti ve benim hala elim ayağım titriyor. nefes alış verişim bile düzelmedi. sigara yaktıran an dediğin tam olarak budur heralde.. bi sigara da yarın sınavımın olup yine aklıma düşmesinden dolayı yakayım ben. amına koyayım böyle işin.

anneler günü sebebiyle ananemi aradım. telefonu bir ara dedem aldı söylediklerinde altını çize çize oğlum senden çok şey istemiyorum. adam ol adam gibi adam ol bize yeter dedi. içi boş bir laf asla değildi. dedem benden razı olarak bunu söyledi ama onun bilmediklerin ben biliyordum ama. gerçekten hayatta adam olabildim mi acaba. şimdiye kadar gittiğim yol ne kadar erdemliydi. cevabını veremiyorum çok karıştırdım ben hayatımı ne tam oldum ne eksik kaldım öyle de değil böyle de değil. sigara derman mı bilemiyorum.

geçen seneydi, kampüs otobüsünde yalnız kaldım ikamet yerime yaklaşırken. malumunuz ineceğim yere gelmesem de hemen indim otobüsten. kendi kendime, "böyle bir dünyada sigara içenlere, içmeyin derken utan be tanrıça" dedim. taktım kulaklığımı. neşem yerine gelsin diye basslı falanlı beatler dinliyorum; ellerim cebimde ritim tutarak yürüyorum kaldırımda. az ilerde bir anne var. suriyeli olduğu her halinden belli. yanında da minik bir kız evlat. önlerinde 5-6 tane kağıt mendil. başlarını kaldırmıyorlar. bir de hayvan sürüsü var insan görünümlü. birtanesi yaklaştı kutuya 10 yada 5 kuruş atıp mendili aldı. eminim ikisinden biri olduğundan. diğerleri de birşeyler söyledi, gülerek uzaklaştılar. acıtasyon yapıyor falan diyenler olabilir keza hak veririm. ama olmuyor bazen... müziği duymuyorsun... anneliği hissedemiyorsun... o çocuğun yerinde olamıyorsun... üzerinde yattıkları karton kutulara bakıp boğazındaki şeye engel olamıyorsun... attım elimi ceplerime, hiçbir zaman olmamış sigaramı aradım. çakmağımı aradım. sigarayı yakmasam da, yakmak istedim birşeyleri onunla. bir otobüs belki.. belki bir insan topluluğu... ama bunu istedim.

geçenlerde üstünüze afiyet iskenderi gömdüm. yanında buz gibi bi susurluk ayran. daha sonra da mükemmel bir künefe geldi onu da patlattım. demli de bi çay geldi. daha ideal bi vakit yok sanırım.

her gece saat 3 gibi yani yalnızlığımın belirginleştiği zamanlarda. hafif bir müzik eşliğinde bu zamana kadar aklıma eski sevgililerim, eski hatalarım, platonik aşklarım ve kendime kızgınlığım aklıma gelir. düşüncelerim sürekli olarak beni strese sokar. en son ki nokta müslüm gurses-nilüfer dinlerken sigara yakarım ve uyuyana kadar ağzımdan o sigara inmez.

müslüm baba dinlerken kendiliğinden yanıyor

bana " lütfen beni unut ne ben seni kurtarırım ne de sen beni daha fazla birbirimize zarar vermeyelim demişti. sigara kullanıyo olsaydım paket paket bitirirdim de. benim de içim cayır cayır yandı valla.

'ama artık biz diye birşey yok' dedi sigara değil dünyayı yaksan ne fark eder?

izgara köfte ve bi o kadar mezeyi yedikten sonra üstüne bir sigara çayla mükemmel gidiyor

bi anlatabilsem kendinizi yakarsınız beyler

kanka ic bir kereden bir sey olmaz (bkz: tiryaki oldu)

sevdiğim çocuğun kucukken ortaokuldaki sinifimda olan kiza aşik olmasi, bu olay bana once ciğer sonra paket paket sigara yaktirdi

sigaranın paketten çıkarılıp ağza götürüldüğü an. duygusal anlamlar yüklemeye gerek yok.

sigara yaktırmayan anlarım daha az (bkz: uyku)

bira tek başına gitmiyo

tam herşeyin üst üste geldiği andır 10.yu içersin ama ilkmiş gibi gelir kendini farkettirmez yaktigin sigara

türk kahvesinin yanında olmazsa olmazı.

yalnız olduğumu her fark ettiğim an yakıyorum.

çok yakın bi arkadaşıma aşık oldum ve o başkasına aşık gelip omzumda o bebe için ağlıyor tek sigara kesmiyor paket paket yakıyorum

düşünmekten yaktığın sigarayı unuttuğunu farkettiğin andır zannımca..

uyanmak. istisnasız her uyandığımda beynim yerine oturur oturmaz sigara içmek istiyorum. dünyanın pisliği, hüznü, kederi, rezilliği öyle işlemiş ki biliçaltıma, uyanmak yetiyor. yakıyorum bi'tane daha.. "aha" diyorum, "bugün de ölemedik!"

bodrum/yalıkavak'ta palmarina'nın orda beşiktaş store'nin önünden geçiyordum demin. çocuğun biri aynen şöyle dedi; hadi gökhan gönül forması alalım. ve ekledi; ahahahahah. ne mi yaptım? sigara yaktım.

otobüs beklerken yakılan sigarada bu katagoriye girer mi? illa hüzünlü bi hikaye mi yazcaz aq.

adını yazarken ellerimi titreten kızın başkasına gülümsemesi

sosyal medyada onun evlilik fotolarını görmek

önceki yazdığım tespitli entriden sonra başımdan geçen acı bir olayı anlatayım. o zamanlar daha küçüğüm. pederide pek sık göremiyorum eve işten hep geç geliyor. geç gelmesinin sebebide çok eski bir arkadaşı olan ahmet abimin arabasını kızının dershane masrafı için satmış olması ve pederin onu eve bırakması. kendisinide çok severim. belki einstein değildir ama karıncaya bile zarar veremez. saf bir adamdır ahmet abim. iyilikten başka bir şey düşünmez. hayatının hiçbir evresinde haram parada gözü olmamıştır. neyse bir gün babam gene eve geç geliyor. klasik televizyon karşısında bayılma ritüelini gerçekleştirmeden önce üstünü değiştirirken gece yarısı bir telefon. üstündekilerle fırlıyor evden. 15 dakika sonra yanında ahmet abi, kızı ve eşi. hepsi bir hüzünlü. eşi belliki ağlamış. balkona geçiyorlar bende kulak misafiri oluyorum. ahmet abinin sesi bir incelmeye başlıyor ardından hıçkırık geliyor. diyorki abi ben iki senedir aynı ceketle aynı ayakkabıyla otobüs minibus sürünüyorum kışın titriyorum kendime mont alamadım kızın parası çıksın diye. her şeyden kıstım. artık ciğerlerim çökecek tütün değilde kömür gibi sigara içmekten. bu kadar uğraşın üstüne eve hırsız girmiş bütün birikimimizi almış götürmüş ne yapayım abi ben diyor. o gün bugündür unutmam koskoca adamın kıvrılıp savunmasız bir şekilde ağlamasını, adeta kendini öldürmek istemesini, yerin dibine girmek istemesini. şimdilerde kızı lisedende mezun oldu attı üniversiteye kapağı yüzleri gülüyor ailecek. arasıra konuşurken o olayın konusu açılıncada ne yapalım o hırsızın belliki durumu bendende kötüymüş ki çalıyor canı sağolsun diyor bende her seferinde kahroluyorum. emek hırsızlarının ayrı ayrı amına koyayim diyorum. eminim güzel günler gelecek birazda iyilerin yüzü gülecek diyorum.

ben buna yazdım yazdım sayfalarca işte benim için bu manaya geliyorsun dedim. ...yazıyor... ulan sen benim hayalimdeki adamdın be. ama seni sevemiyorum dedi

"olmuyor,yapamıyorum.bitsin" bitmesin diyemedik bize de yazıklar olsun.

şarja taktığın telefonun, girişini oturtamadığın için şarj olmadığını görmek.........

adanaya annemlere eşimi götürdüğümde anneme mahalleden arkadaşlarımı sormuştum. ardı ardına 7 arkadaşımında vefat ettiğini duyunca aralıksız 2-3 saat sigara körükleyip kalanları sorup sormama konusunda karar aldım. yazık oldu gencecik hayatlara. şunu şuraya yazarken de yapıştırdım bir cigara.

yokluğuna alıştım dediği an (sevgiliyken) sigara içseydim 2 3 paket rahat biterdi diye düşünüyorum. sonra alıştım ben de.

o zamanlar bilen bilir heybeliada'da deniz lisesi var ordan direk geçişle tuzla deniz harp okuluna geçicez askeri liseye 5 yılını vermişsin 13 yaşında girdiğin okulda 12. sınıflar sürekli ağzına sıçmış ailenden uzak kalmışsın birde bakmışsın ki silah arkadaşım dediğin adamla tuvalette sigara dönüyosunuz zaman çabuk geçer dediler bizde 12. sınıf olduk zaten o yaşımda aşık olmuşum koca yürekli bi kıza hemde sağda solda gülüp eğleniyoruz tabi sıra artık bize geldi sağlık muayanelerimiz olup harp okuluna geçicez muayenelerde yeşilköy hava harp okulunda yapılır neyse gittik hava harp okulundayız tüm muayanelere girdim taş gibiyim hiçbir şeyim çıkmadı en son kardiyoloji vardı odaya girmemle dünyam başıma yıkıldı yok kalbinde bilmem ne var gataya gidiceksin çürük belgesi verebilirler dedi ulan 5 koca yılın yandığına mı yanayım hasta olduğuma mı denizin kenarına gittim oturdum aileme söylememek için kendi kendime yemin ettim çıkardım bi sigara aldım telefonu sevdiğim kıza hasta olduğumu söyledim ulan kız demesin mi üzülme ben senin yanındayım diye çıkardım bi sigara daha yaktım olum hep dertten mi yakıcaz

gecenin 1 buçuğunda "konuşmamız lazım" mesajını okuyup "konuşalım" diyince gelecek yeni mesajı bekleme anı tam da sigaralıktır. o telefon kucağıma koyduğumda hiç o kadar ağır gelmemişti, hiç bu kadar elim titrememişti daha önce. saniyelerin saatlere dönüştüğüne ilk kez şahit oldum. ve o saatlere yüzlerce sigara sığdırılırdı. sigara bile kullanmadığım halde. severken terkedilince böyle oluyormuş.

"seviyorum sanmıştım sadece bağlanmışım başkasından hoşlanıyorum" cümleside şüphesiz ki bir önceki entrim kadar dokunur içime de yanar sigaram

onunla geçen her saniyeme bir sigara yaksam azdır ulan. hayatımın en güzel üç ayıydı. yedi bitirdi beni bu üç ay ama olsun. üç kere daha geliyim dünyaya bin kere daha severim. üst üste yaktığım kaç üçüncü sigara bu allah bilir. ciğerin acısın gönlün hissetmiyorsa be eczacım.

bugün ilk defa bir insandan benim için sigara yakmasını istedim kendi derdime sigara yakacak kadar bile güçlü değilim

onunla burada da oturmuştuk lan deyip her anınızın her kokusunun olduğu yerde sigara yakmak

sevdiğim kız için illa ki sigara yakmışımdır hoş illa ki dedim hatırlayamıyorum her gün sevişiyorum bu ağaç olur kedi olur insan olur ama sevildiğimi hiç hissedemedim bu yuzden her sevişmemden sonra bi tane yakarım

tuvalet kağıdının bittiğini tam sıçarken farketmek

sözlükte eksi yenilen an

onu düşünerek geçirdiğim bi gecenin saat 5 inde disarda kuslar civildamaya gunes hafif cikmaya baslarken iste o an yakılır yaktığım 30. sigara da olsa o an tam doğru an bence

annemin hasta olduğunu öğrendiğim zaman. bundan 3 sene önce, 2 gün apartmanın bodrumundan çıkmayıp sigara içmiştim. yaklaşık 8 paket felan. yemek yemedim 2 gün. şükür atlattı ama o 2 gün zordu. çok zor.

temiz bi' dayaktan sonra iyi gider. yakarım. sabah kalkınca da yakarım, aynı şey.

babamın ısrarla bu saatte ne işin var dışarıda deyip gitmemem için telkinlerde bulunduğu bir gece, trafik kazası geçirmiştim. çok şükür burnum bile kanamadı. tek dal sigarayı değil, paketi tümden yakmama sebep olan durum: babamın bunca ısrarına rağmen sözünü dinlemeyip, böyle bir kaza yapmam sebebiyle dirimi ayrı, ölümü ayrı muameleye tabi tutacak olmasıydı. muamele çok uzun ve eziyetli olmadı ancak kazadan eve gidene kadar geçen 1 saatlik süre paketi bitirmeme sebep oldu.

babam araba kullanmayı öğretiyordu,işte ben yapabiliyorum diye baya mutluyum eğleniyorum gözlerimin içi parlıyor falan mutlu musun kızım dedi,ona döndüm otuz iki diş kafa sallayıp tabiki mutluyum baba dedim sonra gülümsedi dediki benimde bana araba sürmeyi öğreten babam olsaydı bende mutlu olurdum,içim acıdı ya yemin ediyorum sigara kendiliğinden yandı o an,yetim büyümüş,içim acımıştı,bişey de diyememiştim kalmıştım öyle.

gitmesi.....